Sprookjes beginnen zo prachtig met er was eens en eindigen met prinsen en prinsessen. Voor sommigen is het liefdesverhaal van hun ouders om te smullen, voor anderen een ware ramp. Met in ieder geval één zekerheid en dat is dat jij door hun geboren bent.
Als ik een systemisch traject opstart, vraag ik altijd aan cliënten naar het liefdesverhaal van hun ouders. Die ene vraag geeft al zoveel informatie, daar zou je best wat sessies mee kunnen vullen. Voor mij is het meer om een beeld te krijgen, van waar en hoe zij zijn gestart. Waren je ouders gelukkig? Was jij de kers op de taart? Of ontstonden er door jouw komst een hoop problemen en werd de druk op de ketel nog meer opgevoerd? Is je vader überhaupt wel in beeld geweest of heb jij hem nooit gekend? En was jij een liefdesbaby of eerder een foutje na een gezamenlijk moment? Vragen om samen te kijken naar, waar jij als baby in terecht bent gekomen.
Zo heb ik de meest romantische verhalen gehoord, waar je een boek over zou kunnen schrijven. Is het niet geweldig als je ouders elkaar hebben leren kennen, omdat zijn manchetknoop verstrikt raakte in haar haarnetje? Of geliefden met elkaar meereden naar de receptie van een vakantiepark, door een gebroken autosleutel? Nam één van jouw ouders heldhaftig het initiatief of draaiden ze oneindig om elkaar heen en heeft een derde hun samenzijn gestuurd? Zo zijn er tal van verhalen, waar op het moment van vertellen de liefde van toen nog steeds voelbaar is. Daar hoef ik niet eens te vragen of hun ouders toen bewust voor elkaar hadden gekozen in die tijd, dat lijkt dan een soort vanzelfsprekendheid.
Geloof het of niet, dit soort verhalen maakt, dat er kan worden teruggekeken op een tijd van ‘weet je het nog van toen.’ Wat ouders meteen weer terughaalt naar dat moment, en verbindt zonder daar iets voor te hoeven doen. Oude mensen zittend in een park, terugdenkend aan ‘die goede oude tijd.’ Als kind van hun, voel je dat dit moment ertoe doet.
Helaas ken ik ook hele andere verhalen. Partners die genoegen namen met elkaar, uit angst zelf alleen over te blijven. Het leven van elkaar zuur maakten, al voordat het kindje er was. Of ware liefde geen kans kreeg, omdat er al een grote liefde voor was geweest en de andere ouder zich altijd tweede keus heeft gevoeld. Stel je voor, dat jij daar als kind geboren wordt. Zonder dat je erom hebt gevraagd, krijg je de taak om als lijm te fungeren of opvulsel voor je ouder(s) te zijn. Waarbij het op dat moment onmogelijk is, om als kind je eigen plek in te nemen. Zonder dat je erom vroeg, kreeg je de taak om vooral niet jezelf te zijn.
Hoe het verhaal van je ouders ook is begonnen en welke keuzes zij ook hebben gemaakt, vandaag de dag is het aan jou wat je hiermee doet. Ik verzorg themadagen en trainingen en begeleid trajecten, gericht op gedragspatronen.
Hoe is het verhaal van jouw ouders begonnen, dus ook van jou?
Melanie de Vreede 🌺 © Copyright
